BavulumNerede

Biz 2 gezgin torun torba sahibi,emekli kadınlar olarak yıllardır sırt çantasıyla geziyoruz,hep bir gidesimiz ve bilinmeyene yol alasımız var,çevremizden devamlı "başınıza birşey gelecek" uyarıları var, inanılmaz anılar biriktirdik, ancak biraz da yaşımızdan olsa gerek sosyal medyada geri kaldık, bloğumuzu ve facebook sayfamızı yeni açtık ve gezilerimizi derleyerek paylaşmaya başladık. Ülkelerin  tarihi, turistik ve kültürel yerlerini geziyoruz, bize bunlar yeterli olmuyor, çünkü bir ayak yani insan unsuru eksik kalıyor. Bir anne, bir kadın gözüyle bakıyoruz.Nepal'de bir gazetedeki ölüm ilanından yola çıkarak ölü yakma törenine katılıyor ve annesini tutuşturan çocuğun gözyaşlarına ortak oluyoruz, Kamboçya'da gözleri bozulmuş yoksul bir kadına hediye ettiğimiz gözlükle görmeye başladığında sevincini paylaşıyor ve neden bir gözlüğünün olmadığını sorguluyoruz, acaba yoksulluktan mı yoksa hala zalim Pol Pot'tan kalan gözlük takanların öldürülme korkusundan mı, tüm bunlar bizi aynı zamanda içsel bir yolculuğa da sürüklüyor, dilimiz yok denecek kadar az, ama sussanızda anlaşabiliyorsunuz, beden dili yetebiliyor, yeter ki isteyin, kadın olmak, orta yaşlı olmak, dil bilmemek hiç engel değil, engel sınır koyan ve kategorize eden beyinlerimiz."Dünya bir kitaptır ve seyahat etmeyenler, onun sadece  bir sayfasını okurlar" demiş Aziz Augustine. Biz daha çok sayfalar okumak ve anılarımızı paylaşmak istiyoruz.