Varanasi Gezilecek Yerler

Hindistan deyince akla ilk ne gelir? Tabii ki ölü yakılışı ve Varanasi şehrindeki Ganj Nehri. İsmini Assi ve Varuna nehirlerinden alan şehir, Himalayalar’da doğup 2.525 km uzayarak Hindistan’daki Ganj’a kadar uzanan nehrin kenarına kuruludur. İpeğiyle ünlü olduğu için İpek Şehri, eski adı Kashi’nin kelime anlamı olan Işığın Şehri ve en önemlisi Hinduların en kutsal kabul ettikleri ve Tanrı Shiva tarafından kurulduğuna inanılan bir şehirdir Varanasi. Dünyanın en eski şehirlerinden biri olan Varanasi’nin geçmişteki bilinen isimleri Kashi, Banaras, Benares ve Anand Van’dır.

Hinduizm için oldukça önemli olan Ganj Nehri’nin bir diğer özelliği ise insana, tarım hayvanlarına ve bitki örtüsüne hayat vermesinin yanında 2.5 metre uzunluğa sahip Ganj Nehri yunuslarının (tatlı su yunusu) bu nehirde yaşamakta olduğudur. Ancak nehrin kirliliği ve balıkçılık nedeniyle Ganj Nehri Yunuslarının nesli tükenmek üzeredir.

Hayat verdiğine inanılan Ganj Nehri olur da bunun tanrısı olmaz mı! Tanrıça Ganga, Hindulara göre nehir Tanrıça Ganga’nın kişiselleştirilmiş formudur. Nehrin, Hinduları tüm günah ve kötülüklerden arındırdığına, ölmeden önce Ganj Nehrinin suyu içilmezse hayatın tamamlanmadığına inanılıyor. Bu nedenle herkesin evinde ölmeden önce bir yudum içilsin diye Ganj Nehri’nin suyu bulunduruluyor.

Ganj nehrini popülerliğine ulaştıran, ölü yakma ve günahlardan arınma seromonisi bir sabah bir akşam olmak üzere iki turda Dashaswamedh Ghat’ta yapılıyor. Ancak tekne turları ile izlenebiliyor. Tören bölgesine ulaştığınızda, böylesi bir kalabalığı hayal etmemiştik diyeceksiniz. Yüzlerce tekne birbirine yapışık halde akşam ayini olan aarti seremonisini izlemek üzere orada olacak. Tekneye binmeden önce tanesini 10 Rupi’den alabileceğiniz ‘diya’larınızı (muz yaprağı içinde çiçekler ile süslü mum) tören esnasında nehre bırakın.

Zaten Varanasi’de yapılacak en önemli aktivitelerin başında sabah ayini ve punditlerin gerçekleştirdiği akşam ayini geliyor.

Ne kadar kirli olursa olsun, Hindular’ın kutsal olduğuna inandıkları bu suda arınma ritüelleri sizi hem şaşırtacak hem ürkütecek. Kimisi elbisesiyle, kimisi iç çamaşırıyla, kimisi şampuanlar eşliğinde Ganj’da yıkanıyor olacaklar.

Ayinlerin yapıldığı ‘ghat’ları geçtikçe nehir kenarında çamaşır yıkayanları göreceksiniz. Bu kişiler profesyonel çamaşır yıkayıcılarıdır. Otellerin çarşafları, insanların kıyafetleri taşlara vurula vurula yıkanıp sonra kuruması için yerlere serilir. Sabah ayini için tekne turunuzu bitirince ghatları ve üzerlerinde gerçekleştirilen ölü yakılışlarını ve Hindular’ın ibadetlerini gözlemlemeyi ihmal etmeyin.

Ghat adı verilen yapılar, Ganj nehrine inen merdivenli yollardır. Ghatları gezip yorgunlunuzu ve açlığınızı hissettiğiniz anda civardaki otellerin restoranlarında güzel bir öğle yemeği yiyebilirsiniz.

Nehir boyunca inanılmaz bir kalabalık göreceksiniz. Turistler, yerliler, Sadhular, sokak satıcıları, dilenciler, çocuklar, köpekler, inekler, keçiler nehir kenarına yerleştikleri için yürümek çok zor. Nehir kenarinda yıkananlar, çamaşır yıkayanlar, dilenenler derken ilerde dumanlar yükselmeye başlayacak. Harishchandra Ghat’da cenazenin biri gelip biri gitmekte. Cenazeler çiçeklerle süslenmiş olarak yakılmayı beklerken çevredeki inekler ve keçiler çiçekleri yemek için cenazelere yanaşmakta. Hayatın ve ölümün döngüsü gözlerinizin önünde tekrar tekrar oynayacak. Tören esnasında ortalık dumandan göz gözü göremeyecek hale geliyor. Ölü yakılışını fazla yakından izlerseniz her yeriniz kül içinde kalabilir. Burada 1 yada 2 tane değil, 5’er 10’ar tane ölü bulunuyor ve sürekli yenisi geliyor. Buna rağmen yanan bedenden etrafa koku yayılmaması çok enteresan.

Varanasi şehrinin bu kadar turist çekmesinin belki de en büyük nedeni insanların ölü yakılışını izleme merakı. Birçok Hindu ölmeden önce Varanasi’ye yerleşip burada ölümü bekler. Ancak Hinduizm’e göre herkes yakılmaz. Yakılmayanlar ayaklarına taş bağlayarak Ganj Nehrinin derinliklerine bırakılıyor. Günahsız kabul edilenler, yılan sokanlar, hamileler, 12 yaşın altındaki çocuklar, cüzzamlılar ve din adamları yakılmıyor.

Ölü yakılan ghatlar Manikarnika ve Harishchandra. Her iki ghatta da ölü yakılışının fotoğraflanması yasak. Yasağa rağmen ölülerin diplerine kadar girip ellerinde koca koca makinalarla fotoğraf çeken bir kaç kişi görebilirsiniz. Ölü yakılan alanda hiç kadın göremeyeceksiniz, sebebi ise kadınların erkeklere göre daha duygusal olmasından dolayı ağlayıp, sızlanmaları ölünün ruhunu rahatsız eder diye bu ritüelde bulundurulmamaları. Manikarnika ghatında 3000 yıldır ateşin sönmediği söylenmekte.

Durga Mandir, ya da diğer adıyla Durga Kund Mandir, Durga Tapınağı ve Maymun Tapınağı, kutsal Varanasi şehrinin en popüler tapınaklarından biridir. Bu tapınak, Hinduizm inancı açısından sonra derece önemli olan Maa Durga’ya adanmıştır.

Durga Mandir 18.yy’da Bengal kraliçesi tarafından yaptırılmıştır. Kuzey Hindistan Nagara tarzı mimariye sahip olan tapınak, güç ve iktidar tanrıçası Durga’nın rengine yani kırmızıya boyanmıştır. Tapınağın içinde sayısız taş bulunur. Bunların her biri inanılmaz ince bir işçilikle oyularak dekoratif objelere dönüştürülmüşlerdir.

Tapınak pek çok küçük ‘sikhara’nın birbirine eklenmesinden oluşturulmuştur. Tapınağın hemen yanında, yerel dilde ‘kund’ denilen bir gölet vardır. Bu gölet zamanında Ganj nehrine bağlı imiş. Yaygın bir inanışa göre, tanrıça Durga’nın tapınak içinde yer alan ikonu insan yapımı değildir, tapınağın inşasından sonra, durmakta olduğu yerde kendiliğinden belirmiştir.