Senegal, Fransızca konuşulan Batı Afrika ülkeleri arasında sınai gelişmişlik düzeyi açısından Fildişi Sahili’nden sonra ikinci sırada yer alır. Bu başarının temeli, 1994’te başlatılan ve tedbirler içeren yapısal reformlara dayanmaktadır. Ülke ekonomisi tarıma dayalıdır. Doğal kaynaklar ise sınırlıdır. Tarım sektörü, işgücünün yüzde 70’ine istihdam sağlamaktadır. Bu sebeple Senegal’in ekonomisi, iklim koşullarına, uluslararası piyasalardaki gelişmelere ve hammadde fiyatlarına duyarlıdır. Turizm ise en önemli döviz kazandırıcı sektördür.
Senegal’in son 10 yılda ekonomik büyümesi yıllık ortalama yüzde 5 düzeyindedir. Yüzde 70’i 25 yaşından küçük nüfusa sahip olan ve işsizliğin yüzde 48 gibi yüksek bir seviyede seyrettiği Senegal, 2001 yılından bu yana BM En Az Gelişmiş Ülkeler Listesi’nde yer almaktadır.
Ülkenin başlıca doğal kaynakları fosfat ve demir cevheri; başlıca sanayi ürünleri fosfat, gübre, petrol rafineri ürünleridir. Başlıca gıda ürünleri ise balık, yerfıstığı, mısır, pirinç, pamuk, domates, yeşil sebzeler ve hayvanlardır. Balıkçılık Senegal’in önemli gelir kaynaklarından biridir. Dünya fosfat ihracatının yüzde 3’ünü sağlayan Senegal’in ihracatında fosfat, balıkçılıktan sonra en önemli gelir kaynağıdır. Kara ve demiryolu altyapısının eriştiği düzey, Batı Afrika ortalamasının üstündedir. Senegal’de 2014 yılı itibarıyla enflasyon yüzde 0,53 düzeyinde gerçekleşmiştir. İşsizlik oranı yüzde 48, kişi başı GSYİH 1260 ABD Dolarıdır.