Yosemite Milli Parkı

Sadece bir vadi demek haksızlık olur sanırım, 18 km²'lik Vadi, şelalelerin ihtişamı, berrak akarsuların çağıl çağıl akışı ve beslediği şelaleler, vadinin derinliği ve ilginç granit kayalık dağların heybeti, uçsuz bucaksız vahşi bir doğanın müthiş gücü, yaşamın kalıcılığı, asırlıkağaçlar, vahşi yaşam ve çok daha fazlasını bulacağınız bir cennet...

1864 den beri koruma altında, 1984 yılından beri Unesco Dünya Mirası listesinde bulunan Yosemite Milli Park, Kaliforniya eyaletinin orta ve doğusundaki Tuolumne, Mariposa ve Madera ilçelerinde, Sierra Nevada sıradağlarının batı yamaçlarında. 3.081 km2 lik yüzölçümüne sahip muazzam bir alan.Her yıl 3,5 milyon ziyaretçisi ile Amerika’nın en çok ziyaret edilen parklarından.

San Fransisco’dan güzel ılıman bir havada arabayla çıkıyoruz yola, mevsim ve hava şartlarına göre değişebilirse de tahminen 3,5-4 saat yolumuz var. Ocak ayı ortalarındayız, kışları ılıman zaman zaman soğuk geçen San Fransisco’nun doğusunda bulunan parka yaklaştıkça hava iyiden soğumaya başlıyor, hatta yol yer yer karlı ve buzlu.

Yüksek dağların zirveleri çoktan beyaza bürünmüştü, çevremizdeki manzaralar gerçekten görülmelere değerdi. Ancak hüzünlü olan bir yanı vardı.. Dağların birçoğunda gözlemlenen 2017 yangınında yanan ağaçların simsiyah kalan kısımları... Hatırlarsanız haftalarca hatta aylarca sürmüş ve tüm dünyayı üzüntüye boğmuştu.

Milli parka giriş ücretli elbette, binlerce çalışanı var ve korunması gereken, tüm dünyaya, hepimize ait bir miras. Parkın simgesi ise parkın içindeki tüm kayalar gibi granit ama en yüksek olanı, adı “Half Dome” yani “yarım ay”.Parka girdikten bir süre görüntümüze girdiğinde yolun hemen kenarındaki cepte hem maketini görebilir, uzaktan tepenin hatıra fotoğraflarını çekebilirsiniz.

Dağın ne kadar ihtişamlı olduğunu ise ancak eteklerine ulaştığınızda daha iyi göreceksiniz. Oldukça dik bu dağlara tırmanmak serbest, ancak tabii izinle ve belli yerlerdençıkılabiliyor. Binlerce dağcı tırmanmış, epey ölümler de olmuş anmak dağcılık birçok spor gibi bir tutku. Tepelere dik olmayan, daha meyilli yamaçlarından daha kolay çıkılıyormuş ama yine de günler sürüyor tabii. Peki dik ve granit yamaçtan nasıl çıkılıyor ve birkaç gün süren macerada geceleri ne yapıyorlar diye eminim siz de merak ettiniz. Artık son derece ileri teknolojik ekipmanlar var elbette, ama ben gece soruma aldığım yanıtla şok geçirdim. Gece çadır kuruyorlarmış... nasıl yani dedim. Evet doğruydu, granit bir dağın yamacında dürbünle gördüm gözlerimle, fotoğrafı ise en son zum ayarı ile ancak bu kadar çekebildim.

Bana göre hiç değil, ama bu cesur yürekli genç yaşlı dağcıları da kutlamak lazım. 

Özel yürüyüş yollarında epey yürüdük, oldukça soğuktu ama o kadar güzel manzaralar vardı ki soğuğa ve ellerimin donmasına aldırmadım bile. Bu yürüyüşlerde dikkatli olmanız gerekir zira farklı canlı türlerine rastlayabilir yollarınızı kesen tilki ve kurtlarla da karşılaşabilirsiniz. Ancak nehirler, şelaleler, sekoya ağaçları öylesine güzeldi ki her köşesini görmek keşfetmek isteği engellenemiyor, ben fotoğraf çekmeye doyamadım. Özelliklede dünyanın en uzun ağaçları dev (Sequea)Sekoya ağaçlarının, ki bazılarının yaşı 3000 seneye varıyormuş, güzelliği ne anlatmakla ne de fotoğraflardan anlaşılabilir.

Gezi sırasında birbirinden güzel devasa ağaçların arasından geçerek cennette gibi hissedebileceğiniz bir şelaleye de ulaşmanız mümkün.

Parkın içinde çok sayıda kalınacak ahşap kulübeler, birkaç otel, restoranlar var. Sevgili arkadaşımın beni götürdüğü Lodge’da çıtır çıtır odunların yandığı devasa şömineler hayatımda gördüğüm en büyük ve keyifli şöminelerdi. Yüksek ahşap tavanlı ve geniş restoranda dağ ve orman manzaraları karşısında yemek, bir kadeh Kaliforniya şarabı içmek son derece keyifliydi. 

Bu muhteşem parkta en azından 2-3 gün geçirmek sanırım müthiş olurdu, aklınızda bulunsun derim, olacağınız ve zamanınız varsa buraya birkaç gün ayırın. Dedim ya burası sadece bir vadi değil, granitin dağların, buzulların, Sekoya’ların güzelliği, sadece bastığımız yaprakların o sessizlik içinde çıkardığı çıtırtılar ile adeta bir yaşam tapınağı. Ben bu muhteşemparka bayıldım…

Böylece San Francisco gezimin sonuna geliyoruz. Can dostlara, sevgili Canan ve Nafiz’e sonsuz teşekkürler… ve Türkiye’de buluşmak üzere veda ediyoruz.