Peru Lima’da bulunan Saint Francis Katedrali’ni ziyaret ettiğinizde burası sizi yalnızca mimari yapısı ile değil bodrumlarında bulunan mezarlığı ile de etkileyecek.
Manastır 15.yy’da İspanya’dan getirilen mimarlar tarafından inşa edilmiş. İçerde gezerken Endülüs mimarisin etkilerini her yerde görebiliyorsunuz. Daha sonra depremlerden çok etkilenmiş. Manastırda beni en çok etkileyen bölüm, bodrumda bulunan mezarlık bölümü oluyor. Buraya ulaşmak için çok dar ve uzun tünellerden geçiyoruz, duvarlar ve yerler hafif ıslak, havada rutubet kokusu duyuluyor. Etraf oldukça karanlık ve yerler kaygan, çok dikkatli yürümek gerekiyor. Klostrofobisi olanlara bu bölüm önerilmiyor.
Buraya bir çok yerden giriş var ama şu anda yalnızca bir giriş kullanılıyor. 15.yy’dan başlayarak 1860 yılına kadar insanlar buraya gömülmüş. Peki ama neden? Bu konuda çeşitli teoriler var. En geçerli olanı ise : İnsanlar Kiliseye bağış yaparak burada gömülmeyi istemişler. Böylece Tanrı’ya daha yakın olacaklarını düşünüyorlarmış. Özel bölümlerde olan iskeletlerin kilisenin rahipleri olduğu söyleniyor.
Bir sonraki odada kemiklerin cinsine göre sınıflandırılmış büyük havuzlar görüyoruz. Bir havuzda yalnız uzun kemikler var, bacak kemiği olabilir, diğerinde biraz daha kısalar, bir havuz yalnız kafatası dolu, diğerinde uzun kemik, kafatası, uzun kemik şeklinde dairesel bir şekil yapılmış.
Yaklaşık 30.000 insan iskeleti olduğu düşünülüyor. Bu kadar karanlık ve iskeletlerle dolu bir yerde bulunmak, ölümün insana ne kadar yakın, hayatın ise kısa olduğunu düşündürüyor.
Havuzun içersine dizilen kurukafa ve kemikler
Bir havuzda yalnızca kafalar dizilmiş
Kemikler çeşidine göre dizilmişler
Katedralin bahçesi İspanyol Endülüs tarzında düzenlenmiş
Katedralin dış görünüşü
