Duane'ye Dalış: Mıamı

Fort Lauderdale’de golf, alışveriş sabahları kumsalda koşarak geçen sakin bir haftanın sonunda, ikinci kez Miami’yi gezmeye karar veriyorum. İlki Bahamalar tatilim öncesi 2010 yılına denk gelmişti, şimdi de Barbados ziyaretim öncesine denk gelmiş oldu. Burada yaşayan bir arkadaşımın bana eşlik etmesi tabii ki daha farklı bir gözle bakmama ve çok daha fazla keyif almama yol açtı. South Beach’te kokteyl ve paella molası sonrası Ocean Dr.’da bir tur ve lüksü yaşamak olmasa da hissetmek…

Tamam su üstü de güzel ama aklım dalışta. Miami’de dalış çok tavsiye edilmiyor ancak birkaç saat daha güneyde Key Largo tam bir dalış cenneti. Yer yer adacıkların üzerinden bir gidiş, bir geliş olarak devam eden yol gayet düz ve akıcı. Çeşitli kara parçalarının arasından devam eden yol sonunda büyükçe bir ada olan Key Largo’ya ulaşıyor. Burası sağda solda ufak restoran ve büfelerin bulunduğu, hatıralık eşya satan mağazalarla dolu küçük bir kasaba. Yola devam ettiğinizde en uç nokta olan Key West’te ulaşıyorsunuz ancak ben sabahın erken saatinde kalkıp, Fort Lauderdale’den yola çıktığım için, dalış öncesi o kadar uzun yolu gözüm yemedi. Yine internetten yazışarak reserve ettiğim dalış merkezine ulaşarak dalış için kaydımı yaptırdım.

Bir sürü kağıt işinden sonra malzemelerimi teslim alarak rıhtımdaki dalış teknesine vardığımda, 3 gün önce Ft. Lauderdale’de dalışta tanıştığım arkadaşımın da aynı teknede olduğunu görerek hemen sohbete daldım. Yapacağımız dalış Duane adlı bir sahil güvenlik teknesineydi, 100m. boyundaki tekne 1987’de yaklaşık 40m. derinliğe batırılmış ve Amerika’nın 1 numaralı dalış noktası haline gelmiş. Benim için bir özelliği de 2013 yılında bu batık üzerinde Büyük Beyaz Köpekbalığı görülmüş olması. Kim bilir belki de aynı şansa bende elimdeki fotoğraf makinemle karşılaşırım diye tüm dalış gözüm yüzeye yakın mavilikleri kesti durdu, ama o şansa erişemedim. Dalış noktası oldukça akıntılı, sualtı yaşamım boyunca çok akıntılı yerde dalış yapmış, bir çok dalıcıya akıntıya karşı ilerlemelerinde yardımcı yardımcı olmuş olsam da, böyle bir akıntıyla hiç karşılaşmamıştım. Elimde kamera olduğu için kılavuz ipte ilerlemekte zorlandığımdan, havamın büyük bölümünü de yolda harcamış bulundum. Batığın üzerine indiğimde çok az kalan havam ile bana yol boyu eşlik edip, batık üzerinde de çeşit çeşit pozlar veren baraküdanın modelim olma ricalarını kırmayarak onu bu sayfaya taşıyorum. Yine kamaralardan birinde dinlenmeye çekilmiş olan hemsire köpekbalığı da fotoğraflarının çekilmesinden pek şikayetçi değildi.  Kalan kısıtlı zamanımda bir de pervaneye doğru iki kare fotoğraf çekip, kılavuz ipe ulaşarak yüzeyin yolunu tutmaktan başka çarem yoktu…

Gerekli emniyet beklemelerini yaptıktan sonar tekneye çıktığımda tüpümdeki son kalan hava kırıntılarını da adeta ekmek ile sıyırmış olduğumu fark ettim. Tüpü dolduracak olanlar çok kızmaz umarım bana… Dalıcılar yüzeye çıktıklarında rehberlerden biri elinde zıpkın ile atlayarak, bulduğu aslan balıklarını vurarak dışarı çıkarttı, bu balıklar ait olmadıkları bölgelerde, doğal düşmanları bulunmadığı için çok fazla üreyip, sualtı dengesini bozabiliyorlar. Çoğunlukla kızıldenizden  sintine suyunda Türkiye de dahil birçok yere taşınan bu balıklar, eğer o bölgeye adapte olabilirler ise sualtı yaşamı için oldukça zararlı oluyorlar.

Teknede arkadaşımın ertesi gün Key West’e giderek oradaki muazzam batık Vandenberg’e dalacağını öğrenince biraz kıskandım ancak benim rotamda da batıklar olacaktı, Vandenberg kadar heybetli olmasalar da… Daha sonra öğrendiğim, bu dalışta gördüğümüz akıntının Key West’te kinin yanında zayıf kaldığıymış. Akıntı dalışları ile arasının iyi olmayan dalıcı arkadaşlara tavsiyem Key’lerde dalışı bir kez daha düşünmeleri.

Sağı solu yalılar ve önlerinde tekneleri ile dolu kanaldan dalış merkezine döndüğümüzde, önümdeki 3 saatlik yolu aşıp bir an once dinlenip, yeni rotam için çantalarımı hazırlamam gerekliydi. Rotam Karayiplerin neredeyse en alt noktasında yer alan Barbados’tu…