“Şu yeryüzünde cennet diye bir yer varsa, bizim Kırkınca –Şirince’nin- cennetin bir parçası olması gerekir.” Çocukluğunun bir bölümünü Şirince’de geçirmiş olan Yunanlı yazar Dido Sotiroyo, “Benden Selam Söyle Anadolu’ya” adlı kitabında böyle söz ediyor Şirince’den...
İzmir’in Selçuk ilçesine bağlı Şirince, tepelerin arasına kurulmuş ve özgün tarihi mimarisini önemli ölçüde korumuş bir köydür. Zeytin ağaçlarının, mandalina ağaçlarıyla iç içe geçtiği bir yolun kıvrımlarıyla ulaşılan köy, konuklarını eski Rum evleri ve şarap yapılan üzümlerin nefis kokusuyla karşılar.
Kuruluşu M.Ö. 5. yüzyıla dayanan köyün asıl adı Kırkınca’dır. Bu adın, kurulduğu dönemde dağlara vuran kırk kişiye atfen verildiği söyleniyor. Bir başka söylenti de derebeyler zamanında azat edilen 40 köle tarafından kurulduğu için “Kırkınca” adını aldığı yönünde. Daha sonra Kirkice ve Kirkince şeklinde telaffuz edilen köy, yine derebeyleri zamanında halkın yerleştikleri köyün güzelliğini saklamak için köylerine “Çirkince” demesiyle, uzun süre bu adla anılmıştır. Nihayet 1926’da dönemin İzmir valisi olan Kazım Dirik'in talimatıyla köyün adı “Şirince” olarak değiştirilip resmileştirilmiştir.
19. yüzyılda özellikle incir üretimi ve ihracıyla ünlü, 1800 haneli bir Rum kasabası olan Şirince, 1923'teki mübadele sonucu bir Türk köyü haline gelmiştir. Giden Rumlar’ın çoğu Katerini'nin Nea Efesos köyüne yerleştirilirken¸ Kavala'nın Müştiyan (Moustheni) ve Somokol (Domatia) köylerinden gelen Türkler Şirince’nin yeni yerli halkı haline gelmiştir.
Köyün mübadele öncesi şarap üretimi, bağcılık ve zeytinciliğe dayalı olan ekonomisi, yeni yerleşimcilerinin tütün bölgesinden gelmesiyle bir süre aksamıştır. Ama özellikle son yıllarda artan turizm potansiyeli nedeniyle, bu sektörler yeniden ve hızla gelişmiştir. Özellikle şarap üretimi en önemli gelir kaynağı. Şirince’de bağcılık ve zeytinciliğin yanı sıra, şeftali, incir, elma ve ceviz de yetiştirilmektedir. Şirince’de köy içinde harap durumda iki Rum kilisesi bulunmaktadır. Köyün en önemli özelliği ise hiç bir evin diğer evin manzarasını kapatmamasıdır.
