Karşımda siyahi güzeller… Siyahın asaleti, ağırlığı ve ihtişamı karşısında bir kez daha şapka çıkarıyorum. Bunlar daha önceleri çok renkliymiş… Ama bir zamanlar; yani çok önceleri, yani rüyalarımda bile görmek istemeyeceğim zor zamanlarda insanların soluğunu kesen bir hastalık vardı. Adı: VEBA! İşte bu; yine bir seferinde insanları kırıp geçirince bundan böyle renkli gondolların siyaha boyanmasına karar verilmiş ki insanlar bunları görünce hatıraları canlansın ve bu felaket unutulmasın.
Ama yine de sadece dışlarını siyaha boyamışlar; içleri yine cıvıl cıvıl, çocuklar gibi sevimli, ilkbahar kadar coşturucu renklere boyalı… Gondolcu şarkı söyleyerek yavaş yavaş ilerlerken, karşıdan gelen diğer gondoldan bir tenor gür sesiyle sizi başka diyarlara alıp götürüyor ve Ortaçağ’ın kanal sokaklarında, zamanın rüzgârında bir oraya bir buraya savruluyorsunuz…